Surf x mentale gezondheid: Ruth

Even voorstellen

Hola! Ik ben Ruth, ik ben 29 jaar en woon sinds kort in IJmuiden, waar ik samenwoon met mijn lieve vriend en surfdude Floris. In 2015 (wat voor mij als een eeuw geleden voelt) heb ik mijn diploma Human Resource Management gehaald, om daarna keihard in overspannenheid te vallen en naar aanleiding daarvan het roer radicaal om te gooien. Sindsdien staat mijn leven in het teken van uitvinden wat bij mij past en doen wat ik leuk vind.

Qua werk heb ik de afgelopen jaren véél gedaan. Ik werk nu mijn derde seizoen in een surfschool en geef inmiddels ook surfles. In de winter van 2020 ontdekte ik de ouderenzorg en daar werk ik nu nog steeds als woonzorgmedewerker, in mijn nieuwe woonplaats IJmuiden.

In mijn vrije tijd surf ik zo vaak als het lukt. Ik kook onwijs graag, ik word helemaal relaxed van in de keuken staan. En.. Surfgirls natuurlijk! Wat in mei 2021 op mijn pad kwam als een toffe surfsessie voor vrouwen, begint nu uit te groeien tot een ware passie om een platform te bouwen waar de zachtere (meer vrouwelijke) kant van het surfen de ruimte krijgt.

Surf

Surfen doe ik dus nog helemaal niet zo lang. Het was echt zoiets dat al héél lang hoog op een lijstje (love lijstjes!) stond om eens te doen, maar waar ik nooit tijd voor had. Of maakte. Ik woonde zeven jaar lang in Amsterdam en was vooral gefocust op een carrière bouwen en mijn leven op orde krijgen. Die carrière betekende voor mij toen nog een kantoorbaan, maar eigenlijk werd ik daar doodongelukkig van. Na mijn tweede keer overspannen zijn (ja echt, ik had ‘m twee keer nodig) besloot ik te stoppen met kantoorbanen. Na een freelance avontuur van drie jaar als sollicitatiecoach en hostess voor vergaderlocaties, gingen de vergaderlocaties dicht door corona in maart 2020. Dat werk vormde mijn basisinkomen en ik stond voor een keuze: weer een kantoorbaan of mijn sluimerende droom om te reizen achterna gaan.

Voor zo’n reis moest ik sparen, maar met een klein inkomen en hoge maandlasten door wonen in de stad ging dat sparen niet zo goed. Ik besloot terug te verhuizen naar mijn ouders, ik ben ontzettend dankbaar dat dat kon, om mezelf wat lucht te geven. Julianadorp is een kustdorp en doordat de hele wereld stil was door corona was ik veel op het strand te vinden. Daar zag ik de surfschool en ik besloot er naar binnen te lopen om te vragen of ze iemand konden gebruiken voor het zomerseizoen. Zo kon ik eindelijk leren surfen én werken op een prachtige plek.

Ik had wel eens gesurft, maar nooit doorgepakt. Toen ik in 2020 bij de surfschool eenmaal begon, had de stoke me keihard te pakken. Ik wist meteen dat ik hier nooit meer mee wil stoppen. Ik surf sindsdien echt zoveel als lukt, het hele jaar door. Ook in de winter dus, en op het omkleden in de kou na vind ik dat echt heerlijk!

Ik leer steeds meer over verschillende surfspots en hoe je de condities het beste kunt voorspellen. Ik vind het enorm mooi om zo dicht bij de natuur te staan en de zee beter te leren begrijpen. In september vorig jaar ben ik naar een surfcamp in Portugal geweest en in oktober maakte ik een trip naar Frankrijk met mijn vriend. Holy moly, wat een golven! Met name de hoogte vond ik echt imponerend, ik heb serieus gehuild in het water, zó bang. Ik heb veel geleerd van die trips, met name als het gaat om leren omgaan met de hoogte.

Het is voor mij een uitdaging om surfen niet teveel over presteren te laten gaan. Iedere keer dat ik het water in ga probeer ik mezelf af te vragen: waar ga ik het méést plezier maken vandaag? In plaats van: ik moet de beste golven pakken.

Mentale gezondheid

Al in mijn puberteit worstelde ik met paniekaanvallen en 2015 raakte ik overspannen. Ik was net afgestudeerd en absoluut niet gelukkig. Ik ontdekte dat ik leefde met een eisenlijst, vriendje: check, diploma: check. Maar of ik me daar ook goed bij voelde, daar stond ik niet bij stil. Tot mijn lichaam het voor me deed: ik kreeg veel paniekaanvallen en sliep bijna niet meer. Het voelde als falen, alsof ik niet kon doen wat ik “hoorde” te doen. In die periode besloot ik het roer om te gooien. Ik wil niet meer proberen mezelf aan te passen aan het leven, ik wil een leven dat bij mij past om wie ik ben. Met de hulp van psychologen, coaches, breathwork, mediteren, koude dips in de zee en vooral: lieve familie en vrienden ben ik aan die zoektocht begonnen.

Mijn hele leven was ik bezig met voldoen aan de “standaard”, en nu ging ik het anders doen. Ik wist echt niet waar ik moest beginnen, wat ik dan zou willen doen qua werk en waar ik zou willen wonen. Het voelde echt als beginnen bij het 0-punt. Dat voelde en voelt soms nog steeds alsof de grond ineens onder je voeten verdwijnt, want ik ga steeds een laagje dieper. Op carrièregebied heb ik mijn zoektocht inmiddels geaccepteerd, dat ik het anders doe dan hoe het “hoort”. Dit jaar ontdekte ik de liefde en dat maakte een hoop los. De liefde is prachtig, maar óók een spiegel waarin je niet meer van jezelf kunt wegkijken. Zo leer ik dat de overtuiging dat ik niet goed genoeg ben echt heel diep zit.

Ik leer steeds meer dat ik die overtuiging van “niet goed genoeg zijn” heb. Ik leer ook dat ik dat dan vervolgens angstvallig wil oplossen met mijn hoofd, door in een hyperfocus bezig te gaan met persoonlijke ontwikkeling. Daar maak ik dan ook een prestatieding van. Wat mij helpt is dan juist heel mild met mezelf om te gaan. Lief zijn voor de pijn, het verdriet en de wanhoop die bij die overtuiging horen. Dat is een zoektocht waar ik nu nog middenin zit. En ik merk dat daarin contact maken met mijn lichaam steeds meer de rode draad vormt. Met het maken van dat contact helpt surfen me enorm.

Surfen en mentale gezondheid

Ik kon me veel zorgen maken over het zware rotgevoel, dat ik had doordat ik dacht dat ik niet goed genoeg was als vriendin voor Floris. Het voelde als een bal in mijn buik en een greep om mijn keel. Ik voelde in onze relatie dat ik in het begin veel (en nog steeds) me-time nodig had en ik vond dat heel erg, dat kón niet goed zijn. Ook in onze relatie nam ik mijn eisenlijstjes mee. Hoe shit ik me ook voelde, als ik ging surfen werd dat gevoel minder.

En soms is ook de zee een keiharde spiegel. Als ik mijn eisenlijstjes mee het water in neem, geeft de zee me dat met tough love terug. Als ik met die mindset het water in ga, ben ik alleen maar gebrand op wat er niet goed gaat en dat is verre van leuk. Surfen is voor mij een prachtige oefening om milder met mezelf om te gaan. Ook als het gaat om angst en mijn grenzen accepteren leer ik in het water veel: wat niet goed voelt doe ik ook gewoon niet. Ik leer wat voor mij werkt en hoe ik op een milde manier kan komen waar ik wil, in plaats van hard tegen mezelf zijn.

In de periodes dat ik erg in mijn hoofd zit, kan ik in de zee mijn hoofd leeg maken. Het is even weg. En in de periodes dat ik lekker in mijn vel zit, versterkt het surfen dat gevoel alleen maar.

Wat betekent surfen voor jou?

Surfen is voor mij de ultieme manier om controle los te laten en te zijn met water op dat moment is. En dat dat goed genoeg is. Het is een uitlaatklep en een perfecte reden om vooral héél veel buiten te zijn. Ik kan er zo van genieten als je in het water ligt op een moment dat je anders niet buiten was geweest, zoals in de regen of in de winter.

En: ik ontmoet zoveel nieuwe mensen! Ik ga best vaak surfen met mensen die ik nog nooit eerder heb ontmoet, of misschien eens in het water heb gezien. Omdat je de passie met elkaar deelt maakt het dan helemaal niet uit dat je elkaar niet kent. Ik vind dat een super mooie manier om likeminded mensen te ontmoeten en het is in dat opzicht ook echt een toevoeging aan mijn leven.

Advies

Surfen gaat over plezier maken, niet over presteren. Het is de ultieme manier om uit je hoofd te komen en even één te zijn met de natuur. De zee is zo’n enorme spiegel waar je zoveel van kunt leren. Het brengt je terug bij waar het echt over gaat, zijn met dat wat er is, op dat moment. Al het andere doet er niet toe.

Not all those who wander are lost – JRR Tolkien

Als surfgirls wisten we natuurlijk al lang dat surfen goed is voor je mentale gezondheid, maar wist je ook dat het wetenschappelijk is onderbouwd? Wij vinden het belangrijk dat we open kunnen zijn over onze mentale gezondheid. In deze rubriek laten wij surfgirls aan het woord die hier kwetsbaar over durven te zijn en die hun verhaal kunnen en willen delen. Wil je ook een keer je verhaal doen? Stuur dan een e-mail naar info@surfgirls.nl

Het pakje dat Ruth draagt is van Curms en alle foto's zijn gemaakt door Floris Veth