Jette schrijft #1: balans vinden in het surfen

Balans vinden in surfen kunnen we heel letterlijk nemen; namelijk de balans op je board. Maar balans vinden gaat voor mij verder dan de letterlijke balans.

Laat me je meenemen in mijn doel om te gaan surfen, voor zover ik dit echt een doel kan noemen. Want de reden dat ik surf, is om mijn hoofd leeg te maken. Om één te zijn met de zee, de natuur. In het water zijn is eigenlijk het enige moment dat ik mijn drukke hoofd kan stillen. Ik ben dan alleen bezig met mezelf, mijn board en de golven. Naast het leegmaken van mijn hoofd, ben ik ook verder gegaan met surfen omdat me dit zo’n intens gevoel van plezier gaf. De vrijheid, het plezier dat ik ervaar als ik een golf kan pakken, of een wipe-out heb. Want ja, inmiddels ervaar ik zelfs plezier in het hebben van wipe-outs. Niet allemaal hoor… soms jagen ze me de stuipen op het lijf omdat ik dan weer eens lang onder water word gehouden of in een gigantische wasmachine terecht kom. Die voor mijn gevoel dan minúten duurt (terwijl het eigenlijk maar een paar seconde is).

Nu zou je kunnen denken; wat goed dat jij zoveel plezier ervaart in surfen en dat dit voor je gevoel zo’n fijne balans is in de dagdagelijkse drukte. Maar niets is minder waar, want dit gevoel van plezier ben ik echt wel eens kwijt. Sterker nog, ik ben het langere tijd kwijt geweest. In de sporten die ik beoefen ben ik erg competitief geweest. En dan niet competitief naar anderen toe, nee competitief naar mezelf. Elke keer moest ik weer beter zijn dan de vorige keer, moest het harder, sneller, perfecter.

Toen ik begon met surfen kon ik dit competitieve gevoel volledig loslaten. Ik was één met het water en had er zoveel plezier in. Maar toch kwam dit gevoel in combinatie met mijn perfectionisme weer naar boven. Als een soort van bal die ik dan onder water probeerde te drukken. Hoe harder ik dit probeerde, hoe harder die bal weer naar boven schoot. Ik wilde niet competitief zijn, ik wilde niet perfectionistisch zijn. Maar ik was het wel en daarom kwam die bal weer zo hard naar boven. Als contrasterende gedachte herhaalde ik in mijn hoofd voordat ik een surfsessie ging hebben: ‘je moet plezier hebben, deze surfsessie ga je leuk vinden, dat moet’. Dit zorgde er voor dat ik alleen maar nog gefrustreerd raakte, want het ging niet perfect en ik vond het ook nog eens niet leuk. Ik frustreerde me mateloos over mezelf.

Hoe kon het dat ik het plezier volledig was kwijtgeraakt? Waarom voelde het weer alsof ik terug bij af was?

Ik denk dat dit met name te maken had met de druk die ik mezelf oplegde om beter te worden in het surfen. En dat beter worden vertaalde zich in mijn hoofd direct naar moeten presteren en vanuit perfectie verbeteren. Terwijl mijn voornaamste doel is om plezier te hebben als ik ga surfen. En vanuit dat plezier weer stapje voor stapje (of golf voor golf) beter te worden. Of niet.. want zolang ik vasthoud aan mijn initiële doel, plezier hebben in het water, vind ik vanzelf de balans. En deze balans maakt dat ik een steeds betere surfer word. Wat niet per definitie hoeft te betekenen dat mijn techniek verbetert. Nee, dit kan ook zijn doordat ik weer steeds meer plezier mag ervaren met surfen. Want de beste surfers zijn immers de surfers die het meeste plezier hebben in het water, toch?

Balance is key.