Jette schrijft #2: Iedereen heeft een coach (nodig)

Als ik moet beschrijven wat surfen met mij doet en wat het voor me betekent, dan komt dat veelal neer op positiviteit en het creëren van levenslessen die toe te passen zijn in alledaagse handelingen. Het zorgt ervoor dat ik me af kan zonderen van de dagelijkse drukte, dat ik één ben met mijn omgeving en dat ik me kan laten gaan. Ik leer door te surfen om mijn grenzen te verleggen, om mezelf beter te leren kennen en ik leer om meer los te laten. En op dat laatste zoom ik wat verder in.

Met surfen bezig zijn, begint al met de gedachte om die dag te gaan surfen. Je kijkt hier naar uit. En de reis naar zee, wat voor sommigen van ons letterlijk een reis (van minstens 1,5u) is, staat al volledig in het teken van de gedachte aan in het water liggen. En alleen maar bezig zijn met je board, de golven en de omstandigheden in het water. Je wetsuit aantrekken om vervolgens met je board de tocht naar het water voort te zetten, zorgt ervoor dat je kunt afschakelen. Even weg van de dagdagelijkse drukte, de hectiek, de verplichtingen. Eenmaal in het water gaat dit proces van loslaten en afschakelen door.

Door surfen leer ik los te laten om mezelf continu verplichtingen op te leggen. Surfen wakkert mijn innerlijke coach aan. Want ondanks mijn prestatiedrang en ondanks mijn continue drive naar telkens maar beter willen worden en meer willen bereiken, zorgt het surfen ervoor dat ik een pas op de plaats moet doen. De omstandigheden zijn elke sessie anders. En daarmee bedoel ik niet alleen de omstandigheden vanuit de zee, maar ook vanuit je eigen fysieke en mentale gesteldheid. Ik kon me er zo ontzettend over frustreren als de ene sessie niet beter was dan de vorige sessie. Of als ik merkte dat ik onvoldoende vooruitgang boekte. Ik gaf daarin vooral niet mezelf de schuld. Het lag aan de golven, of aan de omstandigheden in het water, of aan de drukte in het water. Door mijn innerlijke coach weet ik inmiddels dat het wel degelijk aan mezelf ligt. En dat is niet erg. Want ik heb leren te waarderen dat surfen gaat om je adaptieve vermogen. Je leert omgaan met de veranderlijke omstandigheden en je leert je continu aan te passen aan de situatie op dat moment. Waarbij surfen voor mij vooral betekent dat ik kan gedijen in die huidige situatie. Ik hoef niet beter te zijn dan de vorige sessie. Ik hoef niet beter te zijn dan de andere surfers in het water en ik hoef me al helemaal niet te frustreren als ik een sessie geen goede golven kan pakken. Dit ligt niet aan de golven, dit ligt niet aan de omstandigheden of aan de andere surfers. Dit ‘ligt’ aan mezelf.

Door mijn innerlijke coach leer ik dit te accepteren. Ik leer om mezelf over te geven aan deze omstandigheden en daar het beste van te maken. Heb ik gedurende de een sessie 'maar' één golf gepakt? Dan ben ik tevreden over het feit dat ik tóch die ene golf heb kunnen surfen. Heb ik tijdens een sessie helemaal geen ‘goede’ golven gepakt? Dan waardeer ik het dat ik in ieder geval in het water heb gelegen. En ja, dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Want ondanks dat ik mezelf dit voorhoud, lukt het me nog niet om hier structureel aan vast te houden. Maar het is een proces....

En door dit proces van loslaten en het accepteren dat mijn innerlijke coach het beste met me voorheeft, leer ik deze vaardigheden ook toe te passen in het dagelijkse leven. Als je mij dus vraagt wat surfen voor me betekent, dan is het meer dan op een board staan en golven pakken. Surfen betekent voor mij oefenen met het balanceren op levenslessen waar we allemaal mee te maken krijgen. Heb jij je (innerlijke) coach al gevonden? Misschien nog niet bewust. Maar geloof me, er komt een moment dat jij inziet dat je je eigen coach bent.

Liefs, Jette