Het persoonlijke verhaal van Djai - Ripple Surf Therapy blog 3

Vandaag het persoonlijke verhaal van Djai van Ripple Surf Therapy, en daarmee het derde en laatste blog van deze reeks. In het eerste blog vertelde Djai over het ontstaan van Ripple Surf Therapy en vorige week vertelde hij over de therapievorm, Acceptance and Commitment Therapy.

De gedachte om surftherapie te gaan geven is natuurlijk niet uit de lucht komen vallen, dus ik was erg benieuwd naar Djai zijn persoonlijke verhaal en zijn relatie met surfen. En: tot nu toe hebben we de prachtige verhalen van vrouwen verteld op dit blog, dus om nu het verhaal van de therapeut én een man te delen vind ik een bijzondere en waardevolle twist.

Het is namelijk niet de bedoeling van Surfgirls om mannen buiten te sluiten, maar vooral om een veilige plek te creëren voor vrouwen in een extreme sport als surfen, waar de vrouwelijke energie en zachtheid voorop mag staan.

Djai vertelt in dit blog over zijn eigen ervaring waarin hij bijna in een burn-out belandde en wat surfen voor hem betekent: een uitlaatklep, een spiegel en verbinding. Hoe surfen ervoor gezorgd heeft dat Djai zijn leven heeft omgegooid en hoe hij als man aankijkt tegen de line-up, lees je in dit blog.

Alvast tof om te weten: Ripple geeft van 21-28 mei een retreat in Portugal en er is nog plek.

Djai, we hebben nu veel gelezen over jouw prachtige bedrijf Ripple Surf Therapy en wat jullie allemaal doen. Maar we zijn natuurlijk ook benieuwd naar jou, kun je iets meer over jezelf vertellen?

“Mijn naam is Djai. 30 jaar oud en ontzettend gek op in het water zijn. Oorspronkelijk kom ik uit Nijmegen, maar ik heb sinds mijn studie Groningen, Barcelona, Utrecht en Amsterdam mijn thuis mogen noemen. Op het moment woon ik in Portugal, waar ik bezig ben met het organiseren van surftherapie retreats.”

“Ik heb psychologie gestudeerd en twee masters in neuropsychologie en klinische psychologie gedaan. Voor mijn werk als psycholoog heb ik specialisaties in cognitieve gedragstherapie, acceptance and commitment therapy en traumatherapie (EMDR) gedaan. Lange tijd heb ik met veel plezier in de verslavingszorg gewerkt, maar dat doe ik nu niet meer. In 2020 werkte ik voor Jellinek, was ik als manager betrokken bij een internationaal academisch congres over psychedelica en startte ik mijn eigen praktijk. Dat bleek allemaal een beetje veel te zijn, waardoor ik met burn-out klachten begon te kampen en besloot om het roer om te gooien.”

“Surfen is een belangrijk onderdeel van die beslissing geweest! Tegenwoordig werk ik voor een deel online in dienst van OpenUp en ben ik ook aan het werk met Microdose Pro, naast mijn werk voor Ripple Surf Therapy.”

Bijzonder om te horen tegen welke struikelblokken je ook als therapeut aan kunt lopen. Kun je iets meer vertellen over wat surfen in die periode van burn-outklachten voor jou heeft betekend?

“Toen ik bijna in een burn-out belandde, werkte ik tussen de 60 en 80 uur per week. Dat ging natuurlijk niet goed. Dit uitte zich bij mij in een constante onrust, lichamelijke spanning, steeds mindere concentratie, slecht slapen en elke ochtend wakker worden met stijve kaken van het knarsen. Ik besloot om naar een surfkamp te gaan in Frankrijk met Ripstar. Een weekje in de duinen, lekker surfen en leuke dingen doen.”

“Het was zo lekker om het water in te gaan met zijn allen, en ik had echt plezier die sessie. Het was alsof alle zorgen van me afspoelden daar, ik kan het me nog zo goed herinneren. Die nacht was de eerste nacht die ik aan één stuk doorsliep in maanden tijd. Aan het einde van die week in Frankrijk besloot ik dat als ik goed voor mezelf wilde zorgen, het belangrijk was dat ik een manier zou vinden om meer te kunnen surfen in mijn leven.”

“Nog steeds voel ik die effecten van surfen, en ondertussen nog veel meer. Ik kan zeggen dat er balans in mijn leven is nu, mede doordat ik iets heb waar ik ruimte voor wil maken. Het heeft me geleerd om het wat rustiger aan te doen en de ruimte te maken voor leuke dingen en ontspanning. Dat is een ontzettend waardevolle toevoeging aan mijn leven geweest!”

Hoe zou je jouw relatie met surfen omschrijven?

“Surfen maakt een belangrijk deel uit van mijn leven. Het heeft me door lastige tijden geholpen en ik heb een aantal heel belangrijke beslissingen gemaakt vanwege het surfen. Er was een moment dat ik me besefte dat ik me op mijn gelukkigst voelde als ik regelmatig kon surfen en besloot om dat na te jagen.”

“Dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik twee jaar geleden ben vertrokken uit Amsterdam en sindsdien voornamelijk op verschillende plekken in het buitenland heb doorgebracht om die droom waar te maken. Eerst in mijn zelfgebouwde camper langs de Spaanse en Portugese kust voor 7 maanden, daarna in Azië en vervolgens in Marokko. Nu ben ik weer terug in Portugal, waar dit avontuur allemaal begon voor me!”

“Hier combineer ik mijn twee grote passies: surfen en therapie. Dit gebeurt allemaal bij Ripple Surf Therapy, waar ik in samenwerking met andere psychologen een programma heb ontwikkeld waarin alles samenkomt, aangevuld door yoga en mindfulness, om mensen weer terug op de rit te brengen.”

Wat betekent surfen nu voor je, nu het zo’n essentieel onderdeel van je leven is?

“Surfen is een hoop voor me, en ook schijnbaar tegenstrijdige dingen ben ik achter gekomen. Ten eerste is het een uitlaatklep. Soms heb ik dagen dat ik veel cliënten zie, of dat er echt een paar pittige gesprekken tussen zitten. Dat blijft effect hebben op me. Op die dagen merk ik een spanning in mijn lichaam en onrust in mijn hoofd."

"Ik heb geleerd dat het dan helpt voor me om te bewegen, het zorgt ervoor dat de spanning afneemt. Toen ik nog in de stad woonde deed ik dat altijd met yoga, ook een activiteit die zo ontzettend fijn en veelzijdig is. Dat hielp me vaak om tot rust te komen, maar ik moet zeggen dat surfen daar nog veel beter in is. Als ik het water uit kom dan ben ik weer leeg, op een goede manier. Daarnaast helpt het me met nadenken. Het is een reflectiemoment. Het dobberen wachten op de juiste golf, is net als onder de douche staan: Het is de plek waar er plots goede ideeën opkomen.”

“En naast de rust die het me kan brengen, geeft het ook een uitdaging. Als de golven groter zijn en het spannender wordt, merk ik hoe het een spiegel voor mezelf kan zijn. Soms is het echt hard werken en valt het tegen, soms heb je een sessie waarbij je constant tegen de stroming aan het vechten bent en heb je uiteindelijk maar één golf gehad, maar dat kan het dan helemaal waard zijn! Regelmatig kom ik helemaal extatisch het water uit. Toch zijn er ook genoeg momenten dat er frustratie bij komt kijken en dat is ontzettend leerzaam geweest voor me. Doordat ik leerde om met frustratie om te gaan in het surfen, durf ik te zeggen dat ik er nu ook stukken beter mee om kan gaan in het dagelijks leven bijvoorbeeld.”

“Last, but certainly not least, surfen is verbinden. Het brengt mensen bij elkaar met een gedeelde passie. Soms wil ik echt wel alleen zijn met het surfen, maar er kan weinig tippen aan een sessie met vrienden of onbekenden als de sfeer in het water goed is. Ik vind het heerlijk als mensen elkaar beginnen aan te moedigen en iedereen met een grote grijns op het gezicht in het water ligt. Een paar van de meest memorabele momenten met surfen zijn volledig te danken aan de mensen met wie ik toen was. Als bij iedereen de sfeer er echt lekker in zit, dan heb je verbinding met elkaar. Hoe bijzonder om dat samen mee te mogen maken!”

“Om die reden vind ik SurfgirlsNL zo gaaf. De line-up is niet altijd ideaal en jammer genoeg voelt niet iedereen zich er op zijn of haar gemak door het gedrag van sommige individuen. Ik heb vaak te horen gekregen van vrouwen dat ze last hebben van hoe ze behandeld worden in het water en dat vind ik heel erg. Surfen is een plek waar zo veel moois gebeurt, dat zouden we moeten beschermen met zijn allen. Dankzij Surfgirls wordt er een plek geclaimd en de boodschap uitgedragen dat surfen voor iedereen is, zoals het hoort!”

“Ik hoop op een line-up waarbij iedereen kan genieten van het surfen, dat mensen elkaar aanmoedigen en met respect behandelen. Zo kunnen we inclusief zijn en door middel van sport niet alleen ons eigen welzijn verbeteren, maar ook bijdragen aan het geluk van de mensen om ons heen.”

Toen ik Djai kortgeleden aan de telefoon had kwam ter sprake dat de sfeer in de line-up soms op z’n zachtst gezegd prestatiegericht is en op z’n hardst gezegd gewoon geen veilige plek. En ook dat de sfeer in de line-up verandert zodra er een vrouw in het water ligt. Dit is ook precies waarom we Surfgirls zijn gestart. Ik vind dat de woorden van Djai de reden van het bestaan van Surfgirls heel mooi bekrachtigen. Wij willen een plek creëren in het water waar vrouwen zich veilig en welkom voelen. Vorig jaar schreef ik een post over waarom wij met alleen vrouwen surfen, die lees je hier.

Wil je meer weten over Ripple Surf Therapy? Neem een kijkje op de website of volg ze via Instagram. Je kunt nog een plekje boeken voor het retreat in Portugal van 21 tot 28 mei. Djai en ik zijn het er allebei over eens dat wij in Nederland eens iets samen moeten gaan organiseren. To be continued dus!