GRLPWR - Beau fotografeert op surfkampen

Who run the world.. GIRLS! Ook al is Beyonce niet je spirit animal, dan alsnog zijn wij vrouwen gek op een stukje girlpower. In GRLPWR stellen wij toffe chicks aan je voor die het rocken in de surfwereld.

Deze keer spraken wij met Beau. Op haar Instagram zien we vooral een big smile bij deze fysiotherapeute en flink wat foto's voor én achter de camera. De kans bestaat dat je Beau kent als je op surftrip bent geweest met Ripstar. Beau fotografeerde namelijk voor Ripstar!

Ja Beau, wat superleuk dat je ons een kijkje geeft in jouw leven. Wil je jezelf aan ons voorstellen?

Mijn naam is Beau Slegers en ik ben 24 jaar oud en ben een echte Brabander, woonachtig in Eindhoven. Momenteel werk ik 4 dagen in de week als fysiotherapeut en hiernaast zit ik in het 2e jaar van de deeltijd master tot manueel therapeut om de SOMT te Amersfoort. Mijn hobby’s zijn: surfen (natuurlijk), padel,tennissen, yoga, salsa dansen en mijn uit de hand gelopen hobby is fotografie. En nog een leuk weetje is dat ik een tweelingzus heb en ja dit gaat nog wel eens fout, want voor de meeste mensen lijken we toch wel erg veel op elkaar.

Fotografie en surfen als hobby's! Dat resulteerde in 5 hele zomers fotograferen bij Ripstar surfkampen. Hoe is dat zo gekomen?

Ik surf vanaf 2017 en ik ben met surfen begonnen, omdat ik bij Ripstar travel terecht kwam als fotograaf. Hoe ik hier terecht ben gekomen is nog wel een leuk verhaal. Ik zou samen met een vriendin op vakantie gaan en we waren al op zoek naar surfcamps, maar mijn vriendin kreeg een relatie en wilde toch liever met haar vriend op vakantie. Toen ik toch op de website was van Ripstar, kwam ik de vacature als fotograaf tegen. Destijds was fotografie al een erg uit de hand gelopen hobby en ik heb dus meteen gesolliciteerd. In eerste instantie zou ik voor 2 weken meegaan, maar na het gesprek was ik zo enthousiast dat ik meteen 5 weken ben meegegaan. En vanaf toen ben ik daar 5 zomers blijven plakken! Ergens ben ik die lover van mijn vriendin toch wel dankbaar, want de zomers bij Ripstar had ik voor geen goud willen missen!

Wat leuk! En nu ben je hooked met het surfen dus!

Ja! Vanaf dat ik bij Ripstar werk ben ik echt begonnen met surfen. Ik heb mijn eerste golven of eigenlijk in het begin vooral wipe outs gemaakt in Le Pin Sec in Frankrijk. Na die 5 weken had ik de smaak te pakken en vanaf dat moment probeer ik jaarlijks minimaal 2x op surftrip te gaan, waar ik zelf echt les neem. Mijn niveau zou ik beschrijven als intermediate surfer. Vooral met de lessen van Daniel van Surfcompanions heb ik flinke stappen gezet afgelopen zomer in Vieux Boucau. Ik kan nu een ongebroken golf inpaddelen en deze uitsurfen, maar natuurlijk blijven de nodige wipe outs mij nog steeds niet bespaard. Als ik een drop maak of een veel te hoge golf inpaddel, heb ik nog steeds kriebels in mijn buik, zowel van blijdschap als soms toch nog een beetje angst.

Om mijn surfen te verbeteren train ik regelmatig op kracht in de sportschool, op de praktijk waar ik werk of doe ik aan yoga en bootcamp. In de zomers vind je mij samen met een vriendin op een sup paddelend over één van de ‘zwemplassen’ in Eindhoven.

Helaas heb ik nog geen eigen board omdat het simpelweg makkelijker is om er een te huren bij zee dan hem helemaal mee te slepen met het OV naar de andere kant van het land. Maar stiekem kijk ik nog bijna elke week op marktplaats of er een mooi boardje tussen zit. Het surfen in Nederland ga ik toch echt wel weer proberen op te pakken ondanks het stukje reizen.

Heel leuk! En heb je een favoriete plek om te surfen?

Mijn favoriete surfland is toch wel Marokko! In 2020 kwam ik er voor het eerst en de golven daar in combinatie met het weer, het eten en de vriendelijke mensen vind ik echt top! Vandaar dat ik nu na de covid elk jaar in januari probeer terug te gaan. En dan het liefst naar mijn favoriete surfspot Banana point in Tramraght Marokko.

Je was 5 zomers te vinden als fotograaf op verschillende surfkampen. Hoe was dat?

In 2017 ben ik begonnen met het werken op een surfcamp. Mijn eerste seizoen draaide ik 5 weken op een youngcamp (15 tot 17 jaar). Ondertussen zijn we alweer 4 zomers verder en heb ik 3 zomers young gedraaid en 1 zomer op ons family camp als fotograaf. Hierboven heb ik al verteld hoe ik bij Ripstar ben beland. Iets in mij wilde namelijk altijd al eens surfen. Toen ik jonger was, was Blue Crush mijn favoriete film en dan met name het deel waarin ze een surftrip maken door Zuid-Afrika. Ik denk dat deze film het surfen toch een beetje heeft aangewakkerd.

Nadat ik 2 zomers voor Ripstar heb gewerkt ben ik pas echt voor het eerst zelf mee geweest op surfcamp. Dit was het 18+ camp van Ripstar in Le Pin Sec. Na 2 zomers werken wilde ik het namelijk wel eens van de andere kant ervaren.

Waarom ik nu al zolang op een surfcamp werk en wat er zo leuk aan is? Ik zou niet 1 ding kunnen noemen wat ik er nu zo leuk aan vind. Het blijft voor mij echt een combinatie van. Ik vind het heerlijk om te kunnen ontsnappen aan het drukke leven wat de meeste mensen om mij heen hebben in Nederland. Lekker mijn telefoon in mijn tent laten. Verder vind ik super tof dat je elke week nieuwe gasten hebt en dus heel veel mensen leert kennen en dat je samen met je crew voor een onvergetelijke week zorgt. De crewleden, of zoals wij het vaak zeggen de Ripstar family, is denk ik voor mij toch wel het grootste aspect waarom ik elke keer terugkeer. Ik heb enorm veel mooie mensen mogen leren kennen en echt vrienden voor het leven gemaakt! Het mooie nu is, ook al zien we elkaar niet vaak, als je in de buurt bent of er is surf, maakt niet uit hoelang je elkaar niet gesproken hebt, het is alsof je elkaar de dag ervoor nog hebt gezien.

En waarom de functie als fotograaf zo mooi is? Ik vind het mooie dat ik de gasten mag vastleggen op voor hun unieke momenten. De 1e keer staan op een golf tot een portretfoto op het strand. Door mij nemen ze een tastbare herinnering mee naar huis en dat blijf ik iets heel moois vinden!

Het is zeker een mooi om bijzondere momenten vast te leggen met je camera. Hoe is jouw fotografie begonnen?

Fotografie is voor mij echt een uit de hand gelopen hobby. Ik ben rond 2015/2016 begonnen, omdat ik met mijn eerst verdiende geld een camera wilde kopen. Waarom? Ik vond een spiegelreflexcamera iets fascinerends en ik had het altijd al eens willen proberen. Vervolgens kreeg ik een fotografiecursus voor mijn verjaardag cadeau en toen ging het eigenlijk in een sneltreinvaart.

In 2017 startte ik mijn eigen bedrijfje Beau Slegers Photography, al snel liep het veel beter dan verwacht. Mijn voorkeur en focus lag vooral op portret, bruiloft en evenement fotografie en hier kwam al snel de tak surffotografie bij.

Toen ik het fotograferen steeds leuker begon te vinden en het beter begon te lopen, was het helaas erg lastig om te combineren met mijn studie fysiotherapie. Ik ging 5 dagen in de week naar school, zaterdags had ik meestal 1 of 2 fotoshoots en zondags werkte ik als fysiotherapeut bij een voetbalclub. En regelmatig kwamen er nog bruiloften of festivals tussen door. Vandaar dat ik eind 2019 met pijn in mijn hart besloot om voorlopig te stoppen met mijn eigen bedrijfje. Het was gewoon te druk met mijn studie ernaast en momenteel nog te druk met mijn master om het weer fanatieker op te pakken.

In de toekomst zou ik graag weer meer willen fotograferen wie weet wel voor één van de prachtige surforganisaties in Nederland, bijvoorbeeld bij het Surfproject om ook mijn steentje maatschappelijk gezien bij te dragen.

Het Surfproject is inderdaad een supermooi initiatief. Het zou heel leuk zijn als je zo je steentje kan bijdragen. Heb je nog meer toekomstdromen?

Als 1e mijn master halen! Ook stond altijd het halen van de National Geographic op mijn bucketlist, want dat zag ik altijd als iets totaal onbereikbaars. Maar deze mag ik ondertussen met trots afvinken. Een van mijn surffoto’s heeft namelijk de National Geographic scheurkalender van 2020 gehaald.

Verder staat er toch nog wel een verdere reis door meerdere landen zoals Bali, Sri lanka en Australië om te surfen, en misschien zelfs om daar als surffotograaf te werken, op mijn bucketlist.

En dichter bij huis zou ik nog heel erg graag voor een surftherapie organisatie willen werken. De stichting Surfivor en stichting Surftherapie spreken mij enorm aan en voor hun zou ik heel graag nog eens willen werken, zowel als fotograaf als surfbuddy in het water. Ook lijkt het me heel vet om een fotografie serie te schieten voor één van deze mooie projecten om zo meer bewustzijn te creëren voor de onderwerpen waar deze stichtingen voor staan.

Bedankt voor je verhaal, Beau! Inspirerend om te lezen hoe jij jouw talent wil inzetten voor de surfwereld en het welzijn van mensen.